تأثیر یک دوره تمرین استقامتی شنا بر سطوح القایی هایپوکسی کبد موش های باردار در معرض مسمومیت کادمیوم

چکیده   زمینه و هدف: تغییرات فیزیولو‍ژیکی کبد در طی دوران بارداری به طور عمده موقت وگذرا بوده و به ندرت پایدار هستند. از سوی دیگر فاکتور القایی هیپوکسی در درمان آسیب ها، التهاب ها و نیز پاسخ به هایپوکسی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف این پژوهش، تعیین تأثیر مسمومیت کادمیوم و تمرین استقامتی شنا بر زیست نشانگر فاکتور القای هیپوکسی در بافتکبد موش های باردار بود.   مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر 32 سر موش ماده نژاد ویستار به چهار گروه کنترل، کادمیوم، شنا و شنا-کادمیوم تقسیم شدند. برنامه تمرینی شنا پنج روز در هفته و روزانه 60 دقیقه انجام شد. گروه باردارکادمیوم را به صورت کادمیوم کلراید محلول در آب به میزان 400 میلی گرم در لیتر از طریق آب آشامیدنی به طور آزاد دریافت کردند. غلظت hif-1alpha کبد با استفاده از روش الایزا ( elisa ) تعیین گردید. تجزیه تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه انجام شد.   یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد وزن و وزن کبد مادران باردار در معرض کادمیوم در مقایسه با گروه کنترل به میزان معنی داری پایین تر بود (001/0 p< ). سطوح hif-1alpha در گروه شنا و شنا-کادمیوم نسبت به کادمیوم به طور معنی داری افزایش داشت (001/0 p< ). در حالی که سطوح گروه کادمیوم نسبت به کنترل به طور معنی داری (001/0 p< ) کاهش یافته بود.   نتیجه گیری: تمرین استقامتی شنای زیر بیشینه موجب بهبود سطوح فاکتور القای هیپوکسی در مقابل اثر کاهشی کادمیوم بر سطوح آن در کبد موش های باردار می شود.   کلمات کلیدی: شنا، فاکتور القایی هایپوکسی، بارداری، کادمیوم